Feeds:
نوشته
دیدگاه

Archive for the ‘اجتماعی’ Category

متن زیر از ایمیل ارسالی یکی از دوستان‌م هست. به چرایی ماجرا و راست و غیرش کاری ندارم، فقط حس امید و هدفی که پشت این کار هست قابل تحسین می‌باشد، اگر حس‌تان همراهی کرد این متن را منتشر کنید حالا اگر از طریق ایمیل هم نشد از هر طریقی که ممکن‌تان هست و صلاح می‌دانید…

حتماً حتماً حتماً حتماً تا انتها بخونید:

رقص آرام
This is a poem

این شعر توسط یک نوجوان متبلا به سرطان نوشته شده است..
written by a teenager with cancer.
او مایل است بداند چند نفرشعر او را می‌خوانند…

She wants to see how many people get her poem…

این کل شعر اوست. لطفاً آن ‌را برای دیگران هم ارسال کنید.
It is quite the poem. Please pass it on.
این شعر را این دختر بسیار جوان در حالی که آخرین روزهای زندگی‌اش را سپری می‌کند در بیمارستان نیویورک نگاشته است.

This poem was written by a terminally ill young girl in a New York Hospital.
و آن‌ را یکی از پزشکان بیمارستان فرستاده است. تقاضا داریم مطلب بعد از شعر را نیز به دقت بخوانید

It was sent by a medical doctor – Make sure to read what is in the closing statement
AFTER THE POEM.

رقص آرام
This is a poem

آیا تا به حال به کودکان نگریسته‌اید

Have you ever watched kids

در حالیکه به بازی «چرخ چرخ» مشغولند؟

On a merry-go-round

و یا به صدای باران گوش فرا داده‌اید،

Or listened to the rain

آن زمان که قطراتش به زمین برخورد می‌کند؟

Slapping on the ground

تا بحال بدنبال پروانه‌ای دویده‌اید، آن زمان که نامنظم و بی‌هدف به چپ و راست پرواز می‌کند؟

Ever followed a butterfly’s erratic flight

یا به خورشید رنگ پریده خیره گشته‌اید، آن زمان که در مغرب فرو می‌رود؟

Or gazed at the sun into the fading night

کمی آرام تر حرکت کنید.

You better slow down.

اینقدر تند و سریع به رقص درنیایید.

Don’t dance so fast.

زمان کوتاه است.

Time is short.

موسیقی بزودی پایان خواهد یافت.

The music won’t last.

آیا روزها را شتابان پشت سر می‌گذارید؟
Do you run through each day On the fly

آنگاه که از کسی می‌پرسید حالت چطور است،

When you ask How are you
آیا پاسخ سؤال خود را می‌شنوید؟

Do you hear the reply

هنگامی که روز به پایان می‌رسد

When the day is done

آیا در رختخواب خود دراز می‌کشید

Do you lie in your bed

و اجازه می‌دهید که صدها کار ناتمام بیهوده و روزمره

With the next hundred chores
در کله شما رژه روند؟

Running through your head

سرعت خود را کم کنید. کم‌تر شتاب کنید…

You’d better slow down…

اینقدر تند و سریع به رقص در نیایید.

Don’t dance so fast.

زمان کوتاه است.

Time is short.

موسیقی دیری نخواهد پائید.

The music won’t last.

آیا تا بحال به کودک خود گفته اید،

Ever told your child,

«فردا این کار را خواهیم کرد؟»

We’ll do it tomorrow

و آنچنان شتابان بوده‌اید

And in your haste,

که نتوانید غم او را در چشمانش ببینید؟

Not see his sorrow?

تا بحال آیا بدون تاثری

Ever lost touch,

اجازه داده‌اید دوستی‌ای به پایان رسد،

Let a good friendship die

فقط بدان سبب که هرگز وقت کافی ندارید؟

Cause you never had time

آیا هرگز به کسی تلفن زده‌اید فقط به این خاطر که به او بگویید: دوست من، سلام؟

or call and say,’Hi›

حال کمی سرعت خود را کم کنید. کمتر شتاب کنید.

You’d better slow down.

اینقدر تند وسریع به رقص درنیایید.

Don’t dance so fast.

زمان کوتاه است.

Time is short.

موسیقی دیری نخواهد پایید.

The music won’t last.

آن زمان که برای رسیدن به مکانی چنان شتابان می‌دوید،

When you run so fast to get somewhere
نیمی از لذت راه را بر خود حرام می‌کنید.

You miss half the fun of getting there.
آنگاه که روز خود را با نگرانی و عجله بسر می‌رسانید،

When you worry and hurry through your day,
گویی هدیه‌ای را ناگشوده به کناری می‌نهید…

It is like an unopened gift….Thrown away.

زندگی که یک مسابقه دو نیست!

Life is not a race.
کمی آرام گیرید

Do take it slower

به موسیقی گوش بسپارید،

Hear the music
پیش از آنکه آوای آن به پایان رسد.

Before the song is over.

ایمیل های فرستاده شده شمارش خواهد شد تا به حد نصاب برسد.

FORWARDED E-MAILS ARE TRACKED TO OBTAIN THE TOTAL COUNT.

دوستان عزیز: لطفاً این ایمیل را برای همه کسانی که می‌شناسید و حتی آنها که نمی‌شناسید بفرستید! این تقاضای دختری است که به خاطر سرطان بزودی جهان را بدرود خواهد گفت.

Dear All: PLEASE pass this mail on to everyone you know – even to those you don’t know! It is the request of a special girl who will soon leave this world due to cancer.

تنها 6 ماه دیگر از زندگی این دختر باقی مانده است و آخرین آرزوی او این است که می‌خواهد به همه بگوید زندگی را تمام و کمال زندگی کنند، کاری که او نمی‌تواند بکند…

This young girl has 6 months left to live, and as her dying wish, she wanted to send a letter telling everyone to live their life to the fullest, since she never will.

او هرگز نخواهد توانست در میهمانی پایان دبیرستان با دیگر دوستانش به رقص و پایکوبی بپردازد و یا ازدواج کند و خانواده‌ای تشکیل دهد.

She’ll never make it to prom, graduate from high school, or get married and have a
family of her own.

شما با فرستادن این ایمیل به افراد دیگر می‌توانید کمی امید به او و خانواده‌اش هدیه کنید زیرا به ازای تعداد افرادی که این ایمیل به آنها فرستاده شود، انجمن سرطان آمریکا 3 سنت برای معالجه و بهبود او اختصاص خواهد داد.

By you sending this to as many people as
possible, you can give her and her family a little hope, because with every.Name that this is sent to, The American Cancer Society will donate 3 cents per name to her treatment and recovery plan…

من یک نفر این ایمیل را برای 500 نفر فرستاده است! اطمینان دارم شما می‌توانید آن را حداقل برای 5 یا 6 نفر بفرستید. لازم نیست از پول خود مایه بگذارید، تنها وقت خود را اختصاص دهید.

One guy sent this to 500 people! So I know that we can at least send it to 5 or 6. It’s not even your money, just your time!

PLEASE PASS ON AS A LAST REQUEST.

Read Full Post »

دیروز به یکی از رفقا sms دادم که اگر امروز وقت داری ساعت 6 ببینمت، دل تنگ بودم، هوایش را کرده بودم خواستم یکم گپ بزنم باهاش، به یاد قدیم‌ها…

امروز صبح و بعد از 24 ساعت sms داده که ساعت 6 همدیگر را ببینیم!

Sms داده‌ام به‌ش که اون sms رو دیروز فرستادم! (دیروز دلم‌تنگ بود، دیروز هوای حوصله ابری بود، دیروز دوست داشتم با یک رفیق دَم بگیرم، دیروز…)

چیزی که می‌خواهم بگویم ربطی به ماجرای بالا ندارد، فقط نوشتم تا مطلب را از یک جایی شروع کنم…

خیلی وقت‌ها در زندگی در موقعیتی قرار می‌گیریم که دوست داریم در اون لحظه‌ای که مسئله‌ای برای ما پیش اومده یک همراه داشته باشیم که دلگرمی به ما بده و همراهی‌مون کنه، متأسفانه هر چقدر چشم انتظار می‌مونی کسی یافت «می» نشود!

شاید از همه توقعی نمی‌شه داشت اما از یک دوست خوب، یک همدم همیشگی، همسر، برادر و یا هر کسی که در زندگی آدم نقش مهمی دارد این توقع می‌رود اما متأسفانه در اون لحظه بدلیل کم توجهی اون آدم خود مسئله‌ای که برامون پیش اومده دیگر اونقدر مهم نباشه که اهمیت ندادن‌ اون شخص مورد نظر به مشکل آدم، عذاب‌آور هست!

عیار آدم‌ها رو این‌جور مواقع خوب می‌شود سنجید (و البته خود آدم را)، متأسفانه باید گفت این جور آدم‌هایی که عیار بالایی داشته باشند و بشود روی‌شان حساب باز کرد توی این دوره و زمونه اگر نگویم نسل‌شان منقرض شده اما مثل کیمیا نایاب شده‌اند. اگر خودتان از این دست آدم‌ها هستید و یا اگر دور و برتان از این آدم‌ها هست،  قدرش را بدانید که گوهری هستند که هیچ قیمتی برای‌شان متصور نیست و زمانی ارزش این گوهری برای‌تان مشخص می‌شود که می‌بینید در  گنجینه زندگی‌تان جای این گوهری خیلی خالی هست… خیلی…

متأسفانه باید صادقانه نوشت که: خیلی وقته که دیر رسیدیم…

Read Full Post »

یاد باد آن روزگاران… یاد باد…

یاد باد آن روزگارِ نه چندان دوری که برای انسان و انسانیت در این سرزمین حرمتی بود!

Read Full Post »

شاید این روزها دیدن یک برنامه درست و حسابی در سیمای ج.ا یکی از موارد نادر در روزگارمان باشد، اما با همه خط قرمزها و نَه‌هایی که برای تولید یک برنامه وجود دارد (موضوع برنامه چندان فرقی نمی‌کند)، معدود برنامه‌هایی در سیمای ج.ا (ملی سابق) را می‌شود روئیت نمود، که ارزش وقت گذاشتن و تماشا را داشته باشند.
یکی از این معدود برنامه‌های خوب که خوشبختانه 16 اردیبشهت‌ماه (یعنی همین امروز) 10 سال حضورش را جشن می‌گیرد، برنامه خوب، جذاب و آگاهی‌بخش آسمان شب هست.
آسمان شب (طبیعت فراموش شده) عنوان برنامه علمی هست که در زمینه اطلاع‌رسانی، آگاهی دادن و پیگیری جدیدترین اخبار و رویدادها در حوزه علم نجوم در ایران و جهان هر هفته از شبکه 4 سیما با اجرای خوب و صمیمی سیاوش صفاریان بر روی آنتن می‌رود.
اگر می خواهید در مورد تاریخچه شروع به کار برنامه و این که از اول روزهای چهارشنبه پخش می‌شد یا دوشنبه‌ شب‌ها و خود سیاوش صفاریان، برادر دوقلویش فؤاد چه نقشی در این برنامه دارد، چه کسانی با این برنامه همکاری می‌کنند و… به صفحه مربوط به این برنامه در سایت شبکه 4 سیما مراجعه کنید (البته توقع زیادی نداشته باشید، سایت سیمای ج.ا هست).
و اما بعد…
حالا چی شد یکهو فیل بنده یاد فضا، آسمان، نجوم افتاد؟ (دست شما درد نکنه یعنی قیافه بنده انقدر پرت می‌زند؟!) بگذریم… خارج از شوخی باید بگویم این را هم بگذارید پای همان قضیه ادای‌ِ دینی که اعتقاد دارم باید نسبت به هر کسی که برای بالا بردن آگاهی و دانش افراد و خصوصاً آحاد مردم تلاش می‌کند و راه درستی را می‌رود و به دیگران هم نشان می‌دهد، ابراز داشت. حالا هم که تریبونی در زندگی جز همین وبلاگ‌مان نداریم تا حرف‌مان را بزنیم پس چه بهتر که از همین‌جا هم از سیاوش صفاریان تشکر ویژه‌ای داشته باشم و هم همکارانش در برنامه خوب‌ آسمان شب، که در این چند سالی که صادقانه بگویم همیشه نه اما تا آنجائیکه زمان داشته‌ام برنامه‌ش را دنبال کرده‌م، چیزهای زیادی یاد گرفتم.

در چند برنامه اخیر سیاوش صفاریان به مناسبت برگزاری ویژه برنامه 10 سال آسمان شب سؤالی رو از مخاطبین برنامه‌ش می‌پرسه که: شما از آسمان شب چه توقعی دارید؟
بواقع بعد از تشکر از سیاوش صفاریان و همکارانش، دلیل نوشتن این پست هم این بود که اگر نکاتی که به ذهنم بعنوان یک مخاطب می‌رسد و اینجا می‌نویسم شاید کمکی باشد برای هر چه بهتر شدن این برنامه خوب که بعنوان یک سرمایه ارزشمند باید به آن نگاه کرد و در جهت هر چه بهتر شدن و پویایی بیشترش تلاش کرد:
– در مورد اجرای خوب،، صمیمی و با ادبیاتی توأم با احترام به مخاطب که جای صحبتی نمی‌ماند، چون مسئله‌ای هست که در وجود خود سیاوش نهادینه شده و این نقطه مثبت برنامه و یکی از شاخصه‌های بارز در اجرای ایشان هست.
– اما در مورد خود برنامه که یکی از بزرگترین موفقیت‌هایش ارائه پیچیده‌ترین و سنگین‌ترین مباحث علم نجوم به ساده‌ترین شکل ممکن برای طیف گسترده مخاطبین‌ش هست، که امیدوارم این روند ادامه داشته باشه و با دعوت از استاید فن و خصوصاً جوان‌ترهایی که در این زمینه راحت‌تر با مخاطبین غالباً جوان برنامه ارتباط برقرار می‌کنند، این نکته بیش‌تر از پیش دیده شود.
– اگر سری به سایت شبکه 4 سیما بزنید و نگاهی به صفحه مربوط به برنامه آسمان شب بزنید، دست‌تان می‌آید که چه می‌خواهم بگویم. بعد از 10 سال حضور موفق یک برنامه تلویزیونی آیا زمان اون نرسیده که این برنامه یک سایت پویا و فعال داشته باشد تا هم برای مخاطبین بی‌شمارش بعنوان یک پورتال اطلاع‌رسانی قوی عمل کند و هم بستری فراهم شود برای تعامل بیشتر با این برنامه؟! با وجود سایت برای برنامه‌های مختلف سیما، فکر می‌کنم محدودیتی در این زمینه از سوی شبکه نباشد و این توجه ویژه تیم تولید برنامه آسمان شب و خود سیاوش را می‌طلبد. نگاهی به گالری ضعیف عکس و فیلم این برنامه مؤید این مطلب هست.
– در ادامه بحث حضور پررنگ و جدی‌تر در اینترنت، شبکه‌های اجتماعی و نقش پررنگ اون‌ها نباید در این زمینه نادیده گرفته شود، خصوصاً که نسل جوان‌تر جامعه با سیمای ج.ا ارتباط چندانی ندارند، لذا از این پتانسل بالا می‌توان بهتر از این‌ها استفاده کرد.
– استفاده از تصاویر زیبای آسمان شب و موسیقی دلنشین در قالب فتوآهنگ هم از جذابیت‌های دیگر برنامه هست که باید جدی‌تر از قبل روی این آیتم فکر شود، برای همراهی مخاطب عام خیلی مؤثر هست.
– یکی از شاخص‌های برنامه آسمان شب گفتگوهایی هست که به بهانه نجوم انجام می‌شود اما در خلال گفتگو خیلی از مسائل که مربوط به فلسفه زندگی می‌شود از زبان مهمان برنامه عنوان می‌شود (اشاره به برنامه اخیر آسمان شب و گفتگو با استاد یوسف ثبوتی).
– دیدن آسمان شب جدا از این که آموختن و آشنا شدن هر چه بیشتر با آسمان زیبا و لایتناهی هست، بواقع فرصت یادگرفتن و دوباره نگاه کردن به آسمان، به زمین، به زندگی و تفکر به فلسفه چرایی بودن‌مان هست.
در آخر هم با دخل تصرف در دیالوگ پایانی و همیشگی سیاوش صفاریان عزیز:
خانم‌ها و آقایان اگر تا به حال آسمان شب را ندیده‌اید، حتماً تماشا کنید و از دیدنش لذت ببرید و تماشایش را به دوستان‌تان هم توصیه کنید.

Read Full Post »

10- 15 اردیبهشت ماه، شاید این تنها روزهایی در کل تقویم سالیانه باشد که علاقه‌مند حضور در ابر شهر دودگرفته و شلوغ کشور، تهران هستم، آن هم فقط و فقط بخاطر برگزاری نمایشگاه کتاب تهران.
ولی حکایت نمایشگاه اومدنم در این چند سال شده حکایت طلبیدن آقا (منظور امام رضا هست)، یعنی انگار تا طلبیده نشوم مجال حضور در این نمایشگاه را ندارم، ایضاً امسال که به هزار و یک دلیل امکان حضور نیست.
برای جماعت کتاب‌خوان که توصیه‌ای نیست، فقط جای بنده را هم در حض‌ی که می‌برند خالی کنند، اما برای آن قشر اعظم‌تری که به سیاق خیلی از کارهای دیگر همینجوری و به صرف دور هم بودن و جو غالب حضور پیدا می‌کنند این که، با رفتارتون لطفاً همین معدود کتاب‌خوان و عاشق کتاب را دل‌زده حضور نکنید، خیلی از این علاقه‌مندی‌هایی که در محل نمایشگاه دنبال‌ش هستید را می‌شود جایی دیگر یافت!
در ضمن جناب شکر‌اللهی (خوابگرد عزیز وبلاگستان) فراخوانی داده‌ بودند، حالا اگر کتاب‌های معرفی شده را مطالعه کردید، بد نیست در این حرکت مدنی- فرهنگی- بلاگری حضور بهم رسانید.
پی‌نوشت: البته طلایی بودن این روزها جای چند تا !!! دارد با این اوضاع دوربین‌های مداربسته، برادران و خواهران ارزشی، قیچی بزرگ و…، اما باید خوش‌بین بود و امیدوار.

Read Full Post »

Older Posts »