Posted in نام‌ها و یاد‌ها, tagged موسیقی، ناصر عبداللهی، ناصریا، سالروز درگذشت on 2009/12/20| Leave a Comment »
چه بی‌چراغ و به ناروا
راه بر عبور علاقه می‌بندند
بگو…
بگو به باد که ما
با آفتاب زاده شدیم
و
با آفتاب طلوع خواهیم کرد…
هنرمند نمی‌میرد، خودش را به مردن می‌زند…
با اینکه می دانم خودت را به مردن زده‌ای اما تحمل این سه سال نبودنت خیلی سخت بود ناصرجان… تنها امید به زنده بودن نام و یادت هست که تحمل ندیدنت را امکا‌ن‌پذیر می‌کند ولی دلتنگی‌مان همچنان پا برجاست… روحت شاد.
Posted in ورزش و مستطیل سبز, حضور سبز, tagged فوتبال، لیگ برتر، پرسپولیس و پاس همدان، حماسه خس و خاشاک on 2009/12/19| Leave a Comment »
بازی را که دیروز دیده‌اید… خوب اگر ندیده‌اید، حتماً تا بحال خبرش را شنیده‌اید و عکس‌های بازی را هم مشاهده نموده‌اید… اگرم ندیده‌اید ایناها اینم عکسش.
پی‌نوشت1: بازی یکجورایی حیثیتی شد ما هم که کم نمی‌آوریم در نتیجه بازی را بردیم از سبزهای…، بقیه عکس‌های بازی را اینجا ملاحظه بفرمائید.
پی‌نوشت2: دیروز چه می‌کرد این سیمای ج.ا، هر چند دقیقه به بهانه نشان دادن نتیجه بازی از نمای بالای زمین و با استفاده از خدمات کامپیوتری رنگ رو پریده‌شان، زِرتُ زِرت شعارهایی خیلی فوتبالی نشان می‌داد…
Posted in وب نوشت‌های شخصی, tagged شخصی، موسیقی، رضا یزدانی، محاکمه در خیابان، مسعود کیمیایی on 2009/12/19| Leave a Comment »
شاکی روزگار منم
تموم این شهرمتهم
یه حادثه چند ساعته
با من می‌یاد قدم قدم
زخم‌ها دهن وا می‌کنند
وقتی دل از دشنه پُره
دست منو بگیر که پام رو خون عشقم می‌سُره
بگو که از کدوم طرف
می‌شه به آرامش رسید
وقتی تو چشم هر کسی
برق فریبُ می‌شه دید…
دروغ چرا… تا قبل از دانلود این آهنگ رضا یزدانی که برای فیلم محاکمه در خیابان، مسعود کیمیایی خوانده، فقط اسمش را شنیده بودم و کاری ازش نشنیده بودم! اما حالا خیلی روز هست که با این صدا و این ترانه همذات‌پنداری می‌کنم…
Posted in حضور سبز, tagged اجتماعی، سیاسی، حماسه خس و خاشاک، مولانا on 2009/12/16| Leave a Comment »
اول صبحی تیتر خبرگزاری‌ها و سایت‌ها را نگاهی می‌کردم که با خواندن این خبر که به نقل از لاریجانی بیان شده بود یاد این داستان مثنوی می‌افتم که مولانا به زیبایی روایتش کرده است:
«فرد رندی سیلی محکمی به گردن فرد دیگری می‌نوازد. سیلی خورده عزم قصاص می‌کند، اما ضارب رند می‌گوید: پیش از اینکه قصاص کنی، سؤالی دارم مهم: در این پس گردنی که من زدم نکته‌ای علمی- فلسفی! مبهم مانده است و آن این است که: صدایی که از آن برخاست، از پس گردن شما بود یا از دست من؟ باید اول این ابهام را رفع کنیم!
بر قفای تو زدم آمد طراق
یک سوالی دارم اینجا در وفاق
این طراق از دست من بودست یا
از قفا گاه تو ای فخر کیا
(مولانا/ مثنوی/ دفتر سوم)
فرد سیلی خورده که از درد به خود می‌پیچید، گفت: این سخنان درخور آدم‌های بی‌درد است. اجازه بده اول قصاص کنم، بعد اگر رسیدیم، وارد آن مقوله می‌شویم».
(قمار عاشقانه/ عبدالکریم سروش)
پی‌نوشت: برای رفع ابهام آقای لاریجانی تا دیگر دنبال پرتقال فروش نگردد!
Posted in اجتماعی, tagged شخصی، اجتماعی، سیاست، زندگی ایرانی on 2009/12/14| Leave a Comment »
عنتر رقصانی معرکه‌گیران و خیمه شب‌بازان را این روزها از کنج زندگی نگاه می‌کنم، حرفی برای گفتن نیست فقط باید منتظر بود تا زمانش برسد…
ParaDox 